ο Απόστολος Παύλος (Εφεσ. δ΄ 17) γράφει : «Τούτο ουν λέγω και μαρτύρομαι εν Κυρίω, μηκέτι υμάς περιπατείν καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατεί εν ματαιότητι του νοός αυτών». ( : Αυτό λοιπόν λέω και σας το ζητώ έντονα ως άνθρωπος συνδεδεμένος με τον Κύριο : να μη συμπεριφέρεστε πλέον εσείς, όπως συμπεριφέρονται οι άλλοι εθνικοί, που βαδίζουν σύμφωνα με τις ψεύτικες και μάταιες ιδέες του νου τους).
στην εξόδιο ακολουθία ακούμε : «πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον». ναι είναι μάταιη κάθε ενέργειά μας, όταν δεν γίνεται για την σωτηρία μας «όλη η δόξα του ανθρώπου είναι σαν άνθος χόρτου» (ησ. 40, 65). ο θείος Χρυσόστομος τονίζει σχετικά :
«Κανένας δεν φέρνει ποτέ στο νου την ημέρα εκείνη, κανένας δεν καταλαβαίνει ότι τα παρόντα περνούν, ότι αυτά είναι πρόσκαιρα. αν και τα πράγματα βοούν κάθε ημέρα και αφήνουν φωνή. οι πρόωροι θάνατοι, οι μεταβολές των πραγμάτων, που γίνονται όταν ακόμη ζούμε, οι αρρώστιες και τα λοιπά νοσήματα, δεν μας διδάσκουν. δεν γίνονται οι μεταβολές μόνο στα δικά μας σώματα, αλλά μπορεί να τις δη κανένας και στα ίδια τα στοιχεία. Παρατηρούμε κάθε μέρα τον θάνατο στις διάφορες ηλικίες, και σ όλα παντού χαρακτηρίζεται το άστατο με τα ίδια τα πράγματα. Ποτέ δεν παρέμεινε ο χειμώνας, ποτέ το καλοκαίρι, ούτε η άνοιξη, ούτε το φθινόπωρο, αλλ όλα τρέχουν και φεύγουν και χάνονται».
Ακόμη και ο κοσμικός άνθρωπος όταν δοκιμάση μία δύσκολη κατάσταση καταλαβαίνει την ματαιότητα αυτής της ζωής. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και το ακόλουθο:
«Πριν πεθάνη σε ηλικία 40 ετών από καρκίνο του στομάχου, η παγκοσμίου φήμης σχεδιάστρια και συγγραφέας Crisda Rodriguez έγραψε:
1. Είχα το πιο ακριβό αυτοκίνητο στον κόσμο στο γκαράζ μου, αλλά τώρα πρέπει να χρησιμοποιώ αναπηρικό καροτσάκι.
2. στο σπίτι μου υπάρχουν κάθε είδους επώνυμα ρούχα, παπούτσια και τιμαλφή, αλλά τώρα το σώμα μου είναι τυλιγμένο σε ένα μικρό πανί που μου παρέχει το νοσοκομείο.
3. Έχω πολλά χρήματα στην τράπεζα, αλλά τώρα δεν επωφελούμαι από αυτό το ποσό.
4. το σπίτι μου ήταν σαν κάστρο, αλλά τώρα κοιμάμαι σε δύο κρεββάτια στο νοσοκομείο.
5. Από το ξενοδοχείο πέντε αστέρων τώρα περνάω τον χρόνο στο νοσοκομείο μετακινούμενη από το ένα ιατρείο στο άλλο.
6. Έχω δώσει αυτόγραφα σε εκατοντάδες ανθρώπους, αλλά αυτή την φορά τα ιατρικά αρχεία είναι η δική μου υπογραφή.
7. Έχω πάει σε επτά κουρείς, για να φτιάξουν τα μαλλιά μου, αλλά τώρα δεν έχω ούτε μία τρίχα στο κεφάλι μου
8. με ένα ιδιωτικό τζετ μπορούσα να πετάξω οπουδήποτε, αλλά τώρα χρειάζομαι δύο βοηθούς, για να περπατήσω μέχρι την πύλη του νοσοκομείου.
9. Παρόλο που υπάρχουν πολλά τρόφιμα, τώρα η διατροφή μου είναι δύο δισκία την ημέρα και μερικές σταγόνες αλατόνερο το βράδυ.
10. Αυτό το σπίτι, αυτό το αυτοκίνητο, αυτό το αεροπλάνο, αυτά τα έπιπλα, αυτή η τράπεζα, η υπερβολική φήμη και η δόξα τίποτα από αυτά δεν μου είναι χρήσιμο. Τίποτα από αυτά δεν θα με χαλαρώση. δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό εκτός από τον θάνατο. στο τέλος της ημέρας το πιο σημαντικό πράγμα είναι η υγεία. σας παρακαλώ να είστε ευτυχισμένοι με το πόσο λίγα η πολλά έχετε. Ενώ είστε υγιείς, έχετε τα πάντα, έχετε ένα πιάτο φαγητό, ένα μέρος για να κοιμηθήτε δεν σας λείπει τίποτα!».
η διαφορά με ένα συνειδητό χριστιανό είναι ότι υπομένει τις θλίψεις γνωρίζοντας ότι όλα γίνονται από παραχώρηση του Θεού προς ψυχικό μας όφελος.
Πρέπει να καταλάβουμε και εμείς, όπως μας συμβουλεύει ο αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι είμαστε περαστικοί σ αυτή την ζωή : «δεν γνωρίζεις ότι η ζωή αυτή είναι ένα ταξίδι ; Μήπως είσαι πολίτης αυτής της ζωής ; Οδοιπόρος είσαι. Κατάλαβες τι είπα ; δεν είσαι πολίτης, αλλά περαστικός είσαι και οδοιπόρος. μη πεις έχω αυτή την πόλη και έχω την άλλη. δεν έχει κανείς πόλη. η πόλη βρίσκεται επάνω. τα παρόντα είναι δρόμος. Βαδίζουμε λοιπόν κάθε ημέρα, όσο η ανθρώπινη φύση μας έχει δυνάμεις να βαδίζη. Υπάρχουν πολλοί που αποθηκεύουν στο δρόμο χρήματα. Υπάρχουν πολλοί που κρύβουν στο δρόμο χρυσάφι. Όταν μπαίνης σε ξενοδοχείο, πες μου, αρχίζεις να στολίζης το ξενοδοχείο ; Ασφαλώς όχι. Αλλά τι κάνεις ; τρως, πίνεις και βιάζεσαι να φύγης. Ξενοδοχείο είναι η ζωή αυτή. ας φροντίζουμε να βγούμε από το ξενοδοχείο της ζωής αυτής με καλή ελπίδα για το αιώνιο μέλλον μας. ας μη αφήσουμε τίποτε πολύτιμο εδώ, για να μη το χάσουμε για πάντα εκεί».
«ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ. 13, 14).
