Η κατάργηση του θανάτου

«Χριστός ανέστη»! Ύμνος χαράς και ελπίδας. Το ψάλλουμε με ενθουσιασμό και σκιρτήματα της καρδιάς μας οι πιστοί, από τα μεσάνυχτα της εορτής της Αναστάσεως μέχρι την εορτή της Αναλήψεως, και ευφραίνεται η ψυχή μας. Ο μικρός αυτός ύμνος είναι ένα ολόθερμο δοξαστικό για την πιο μεγάλη νίκη που έγινε προς χάριν μας στην Ιστορία της ανθρωπότητος και συγχρόνως και η πιο γλυκιά ελπίδα για το αιώνιο μέλλον μας.

Ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη» δοξολογούμε πρωτίστως τον Ιησού Χριστό, διότι κατενίκησε, κατεπάτησε με τον θάνατό του τον χειρότερο εχθρό μας, τον θάνατο. Εκφράζουμε ταυτόχρονα και την πολύ μεγάλη χαρά μας για το μέγιστο αυτό γεγονός. «Χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε», μας παρακινούν οι ιεροί υμνωδοί για την Ανάσταση του Κυρίου και τη θριαμβευτική νίκη του επί του θανάτου.

Ο θάνατος πλέον έχασε την εξουσία που είχε έως τότε. το ακούμε στην ιερή Ακολουθία της Αναστάσεως το βράδυ του Πάσχα, όταν αναγινώσκεται ο περίφημος Κατηχητικός Λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου : «Μηδείς φοβείσθω θάνατον ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος Εσκύλευσε τον άδην ο κατελθών εις τον άδην ο άδης επικράνθη και γαρ κατηργήθη που σου, θάνατε, το κέν­τρον ; (το κεντρί με το οποίο χτυπούσες και θανάτωνες τους ανθρώπους). Που σου, άδη, το νίκος; (η εξουσία). Ανέστη Χριστός, και συ καταβέβλησαι (κατέπεσες) Ανέστη Χριστός, και χαίρουσιν Άγγελοι Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς εν τω μνήματι. Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο».

Αυτή είναι η βασική αιτία της μεγάλης χαράς μας στην εορτή του Πάσχα. Καταργήθηκε πλέον ο θάνατος, όπως τον πίστευαν οι άνθρωποι έως τότε. Τώρα όταν πεθαίνουμε, δεν πηγαίνουν πλέον οι ψυχές μας στον Άδη, διότι δεν υπάρχει Άδης. Πηγαίνουν όλες οι ψυχές στον ουρανό, χωριστά οι ευσεβείς από τους ασεβείς, προσμένοντας την ώρα της παγκοσμίου Κρίσεως. Τότε θα αναστηθούμε όλοι σωματικώς και θα εμφανισθούμε ενώπιον του δικαίου Κριτού για να απολαύσει καθένας αναλόγως προς όσα έπραξε στη ζωή του στη γη. Αυτή είναι η πίστη της Ορθοδοξίας μας και αυτό διακηρύσσουμε κάθε φορά που απαγγέλλουμε το «Πιστεύω» λέγοντας: «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».

Έτσι ο μικρός αυτός ύμνος της Εκ­κλησίας μας, το χαρμόσυνο και νικητήριο «Χριστός Ανέστη», γεμίζει την καρδιά μας με ελπίδα για το αιώνιο μέλλον μας. Ζώντας δηλαδή εδώ στη γη ενωμένοι με τον Νικητή του θανάτου Ιησού Χριστό, και εφαρμόζοντας τα προστάγματά του, ελπίζουμε ότι θα βρεθούμε στα δεξιά του και κατά την ώρα της παγκοσμίου αναστάσεως και Κρίσεως.

 
Πηγή
 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *