Ψήγματα Ορθόδοξης Παράδοσης
Από τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν· μετανοείτε· ήγγικεν γαρ η βασιλεία του Θεού
(Ματθ. 4,17)

Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη και Αθεΐα – Απιστία
«Η απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος ισχυρίζεται ότι θα γνωρίσει τα πάντα με τον νου και την επιστήμη, αλλά η γνώση του Θεού παραμένει ανέφικτη γι’ αυτόν, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνον με αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος. Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σ’ αυτές δείχνει ο Κύριος τα Έργα Του, που είναι ακατάληπτα για τον νου μας». (Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
Αλήθεια, ρωτά ο Πασκάλ, αν ο άνθρωπος δεν πλάστηκε για το Θεό τότε γιατί δεν είναι ευτυχισμένος μακριά απ’ Αυτόν;
Ακριβώς γιατί πλάστηκε για το Θεό! Για την αιωνιότητα, την αθανασία, την πέραν του τάφου ζωή. Γι’ αυτό πουθενά αλλού δεν ικανοποιείται.
Συμβουλές Γέροντος σε χριστιανούς που ζουν στον κόσμο
Η Παρούσα ζωή μας δόθηκε μόνο και μόνο για να δοξάζουμε το Θεό, να ευεργετούμε τον πλησίον και να αγωνιζόμαστε για την απόκτηση της Βασιλείας των ουρανών, βαδίζοντας τη «στενή» και «τεθλιμμένη» οδό που μας υποδεικνύει το Ευαγγέλιο (Ματθ. 7:14).
Σας παρακαλώ, αδελφοί μου, αν θέλετε να ευαρεστήσετε το Θεό, μην περιφρονείτε καμιάν αρετή. Γιατί μπορούμε με πολλούς τρόπους να γίνουμε ευάρεστοι στο Θεό.
Η ευγενική συμπεριφορά στον πλησίον, ο παρήγορος λόγος μας στον θλιμμένο, η υπεράσπιση του αδικουμένου, η αντίδρασή μας στους κακούς λογισμούς, ο αγώνας μας στην προσευχή, η υπομονή, η ευσπλαγχνία, η δικαιοσύνη και κάθε άλλη αρετή. Αυτά είναι που αναπαύουν το Θεό και προσελκύουν στην ψυχή μας τις δική Του χάρη, η οποία μας κάνει ικανούς να ξεπερνάμε και τις πλέον ανυπέρβλητες δυσκολίες της ζωής.
Επιδιώξτε τη σωτηρία σας ευαρεστώντας το Θεό πρωτίστως με την αρετή της αγάπης. Αυτό να είναι το μοναδικό σας μέλημα: το πώς θα γίνετε πλούσιοι σε αγάπη. Εκείνος που έχει αγάπη, έχει μέσα του τον ίδιο το Θεό.
Να ζείτε μέσα στην αγάπη του Θεού. αυτή να είναι οδηγός σας, αυτή αναπνοή σας. «Ο Θεός, αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α' Ιω. 4:16). Με την αγάπη του Θεού η πικρή ζωή γίνεται γλυκειά και όμορφη.
«Η αγάπη», λέει ο Απόστολος, «καλύψει πλήθος αμαρτιών» (Α' Πετρ. 4:8). Πότε θα συμβεί αυτό; Όταν εσείς γίνετε η παρηγοριά των θλιμμένων, η αναψυχή των δυστυχισμένων, ο προστάτης των φτωχών, ο κηδεμόνας των ορφανών, η ανακούφιση των ασθενών, ο χειραγωγός των πλανεμένων, ο πρόθυμος βοηθός κάθε χριστιανού. Γι' αυτή σας την αγάπη προς τους ελάχιστους αδελφούς του Χριστού, προς τα δικά Του τίμια μέλη, ο Κύριός μας θα εξαλείψει τις αμαρτίες σας και θα σας αξιώσει να Τον βλέπετε «πρόσωπον προς πρόσωπον» (Α' Κορ. 13:12) στην αιώνια βασιλεία Του.
Το κακό να το νικάτε με το καλό. Το κακό δεν διορθώνεται ποτέ με το κακό (πρβλ. Ρωμ. 12:21).
Προσέχετε να μη δυσανασχετήσετε μπροστά σε οποιαδήποτε δυσκολία. Οι θλίψεις δεν παρουσιάζονται τυχαία στη ζωή μας, αλλά παραχωρούνται από την πρόνοια του Θεού, με σκοπό τον αγιασμό και τη σωτηρία μας. Γι' αυτόν το σκοπό παραχωρήθηκε και στον Απόστολο Παύλο να βρεθεί μπροστά σε μύριους κινδύνους: «Κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις...» (Β' Κορ. 11:26).
Γνωρίζοντας αυτή την αλήθεια, μην ασχολείστε με το ποιος και γιατί σας αδίκησε. Θυμηθείτε μόνο πως χωρίς παραχώρηση Θεού κανείς δεν θα τολμούσε να σας ακουμπήσει. Καλύτερα, λοιπόν, να ευγνωμονείτε τον Κύριο, γιατί οι δοκιμασίες που Αυτός επιτρέπει αποδεικνύουν πως είστε δικά Του παιδιά. Αυτός φροντίζει για σας και με κάθε τρόπο σας καθοδηγεί στη βασιλεία των ουρανών. «Ει παιδείαν υπομένετε, ως υιοίς υμίν προσφέρεται ο Θεός. τις γαρ εστιν υιός ον ου παιδεύει πατήρ;» (Εβρ. 12:7).
Να βαδίζετε πάντα τη μέση οδό. Τα άκρα σε καμιά περίπτωση δεν ωφελούν.
«Ουχ υμών εστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία» (Πράξ. 1:7). Αυτό ζήτησε ο Χριστός από τους Αποστόλους. Αυτό θέλει και από κάθε γνήσιο δούλο Του. Να μην πολυπραγμονεί δηλαδή για τα μελλοντικά (συντέλεια του κόσμου κ.ά.).
Σε όλη σας τη ζωή μην ξεχνάτε, πριν από κάθε σας ενέργεια, να ρωτάτε τον εαυτό σας: «Αυτό που προτίθεμαι να κάνω μήπως είναι αντίθετο στο θέλημα του Θεού; Μήπως είναι επιζήμιο για την ψυχή μου; Μήπως είναι άδικο για τον αδελφό μου;». Αν μετά από μια τέτοια αυστηρή αυτοεξέταση η συνείδησή σας δεν διαμαρτύρεται, μπορείτε ακίνδυνα να πραγματοποιήσετε την επιθυμία σας. Αν όμως η συνείδηση σας ελέγχει, συγκρατηθείτε και αποφύγετε την εκτέλεσή της.
Ο αγώνας της ζωής αυτής αποδεικνύεται φορτίο δυσβάστακτο για όσους δεν πιστεύουν στο Θεό. Για εκείνους όμως που εμπιστεύονται την ύπαρξή τους στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και ελπίζουν στη δική Του πρόνοια, η παρούσα ζωή γίνεται «ζυγός χρηστός» και «φορτίον ελαφρόν» (Ματθ. 11:30).
Η Ευγένεια του Θεού και το αυτεξούσιο του ανθρώπου
«Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». (Μτ. 16, 24)
Ο Θεός περιμένει να Του ανοίξουμε µόνοι µας την πόρτα. Αν έκανε τα έργα Του με τρόπο φανερό – εκκωφαντικό θα μας ανάγκαζε να Τον αποδεχτούμε. Αν πάλι επιδίωκε να συμμορφώσει, θέλοντας και μη, τόν καθέναν, παρατηρούσε ο π. Πορφύριος, τότε ο Ίδιος θά έφευγε από το δρόμο που έχει χαράξει (δηλ. το δρόμο της ελευθερίας). Ο Θεός και το αυτεξούσιο του ανθρώπου. Ο Χριστός γεμίζει την ψυχή, όταν ο άνθρωπος ανοιχτεί σ’ Αυτόν. Ποτέ όμως δεν το κάνει αυτοβούλως καιί χωρίς την συγκατάθεση του ανθρώπου. Είναι ο Χριστός Μας Ταπεινός, Αφανής, Διακριτικός.
Ο Θεός, παρατηρούσε ο Γέροντας, εργάζεται μυστικά, δεν θέλει να επηρεάσει την ελευθερία του ανθρώπου. Ο Πανάγαθος Κύριος γνωρίζει και ρυθμίζει τα πάντα, αλλά δεν θέλει να φαίνεται. Αν έκανε τα έργα Του με τρόπο φανερό – εκκωφαντικό θα μας ανάγκαζε να Τον αποδεχτούμε. Αν πάλι επιδίωκε να συμμορφώσει, θέλοντας και μη, τον καθέναν, παρατηρούσε ο π. Πορφύριος, τότε ο Ίδιος θα έφευγε από το δρόμο που έχει χαράξει (δηλ. το δρόμο της ελευθερίας).
Ο Θεός σέβεται το αυτεξούσιο του ανθρώπου και δεν το ακυρώνει ποτέ, δεν μας εξαναγκάζει να γίνουμε καλοί, ούτε μας πειθαναγκάζει να Τον υπακούουμε. «Ο άνθρωπος» δίδασκε ο π. Πορφύριος «είναι ελεύθερος να διαλέξει το ένα ή το άλλο… Ο Θεός εργάζεται μυστικά. Δε θέλει νάα επηρεάσει του ανθρώπου την ελευθερία. Τα φέρνει έτσι και σιγά-σιγά-σιγά-σιγά πάει ο άνθρωπος εκεί που πρέπει».
Τούτο το θεϊκό δώρο της προσωπικής ελευθερίας του καθενός είναι απαραβίαστο όχι μόνο από τους άλλους ανθρώπους, αλλά και από Αυτόν τον Θεό.
Απόσπασμα από τό Βιβλίο: Η θεραπεία τής ψυχής κατά τόν Γέροντα Πορφύριο. Β΄ Εκδοση επηυξημένη (Ιερομονάχου Σάββα Αγιορείτου).